BordoMaviNet'in İKİNCİ PANELİ
Bordomavi.net “Şampiyon olmak mı.? Kulüp olmak mı.?”
Adıyla Düzenlediği İkinci Panelini Üsküdar’da Boğaziçi Yaşam Merkezi’nde
gerçekleştirdi.
Moderatörlüğünü Gazeteci Aytekin Akay'ın
yaptığı Panele, konuşmacı olarak; Ortak Değer Trabzon Platformu Başkanı Av.
Osman Erusta, Araştırmacı-yazar Ali Eroğul ve yazar-yorumcu Erdal Hoş katıldı. 
Birlikte
yapılan kahvaltıdan sonra konferans salonuna geçildi. Panelin ilerleyen bölümlerinde zaman zaman konulara
müdahil olarak kendisi de yorumlar yapan moderatör Aytekin Akay, kısaca
konuşmacıları tanıttıktan sonra sözü kendilerine bıraktı. Konuşmacılar özetle
şunları söylediler.
ALİ
EROĞUL:
Trabzonspor
1967’de kuruldu ama Trabzon’da futbolun geçmişi çok daha eskilere dayanır. İlk takımlar 1920’lerde kurulmuştur. İdmanocağı,
İdmangücü, Lise Takımı, İdman Grubu vs. Trabzonspor 1967’de o bakiyenin üstüne
kuruldu. Dolayısıyla Trabzonspor aslında 100 yıllık bir takım da denebilir.Trabzonspor çok zor kurulmuştur. Bugün krizlerden
bahsediyoruz, sürekli krizler yaşıyoruz ama kulübün kuruluşunda bile büyük bir
kriz vardır. 1966’da kurulamamıştı, daha sonra bir takım çabalar sonucu
kuruldu. Doğrusu bu çok sağlıklı bir kuruluş olmamıştır. 
O dönem Türkiye 2. Ligi’ni
kurma çalışmaları vardı, şehir takımlarını birleştirmek suretiyle bu
yapılıyordu. Dikkat edin;
Samsunspor, Orduspor, Giresunspor, Bursaspor hep bu süreçte kuruldu. Bu
takımları kurmak çok zor olmadı, çünkü bu şehirlerin geçmişinde oturmuş bir
futbol düzeni yoktu. Fakat Trabzon’da bu çok zor oldu, çünkü çok köklü bir
geçmişi vardı. Şimdi Trabzonspor 50. Kuruluş yılını kutlayacak, fakat
Trabzonspor kurulduğunda İdmanocağı neredeyse 50 yıllık bir kulüptü. Yani
Trabzonspor kurulurken 50 yıllık kulüpler yok edildi. Bu şehirde bir tepki doğurdu. O zaman taraftarın
Trabzonspor’u tutup tutmayacağı belli değildi. Nitekim 1973’te Türkiye çapında
yapılan bir ankette, “hangi takımı tutuyorsunuz.?” sorusu soruluyor ve sonuç yüzde 60 Fenerbahçe çıkıyor.
İlginçtir, Trabzon’da bu ortalamanın bile üzerinde bir Fenerbahçe taraftar
oranı görülüyor. Anketin
ne kadar sağlıklı olduğu tartışılabilir ama neticede bir veridir. Hatta o
zamanlar gazeteler “Fenerbahçe iktidarda” diye başlık atıyorlar.
Trabzonspor buralardan
geldi. Evet, hakkımız yeniyor.
Fakat sadece bizim değil,
bütün takımların hakkı yeniyor. Düzen üç
İstanbul kulübünü en üstte tutuyor, onların bir altında bizi, sonra
diğerlerini. Geçmişte bizim lehimize verilen skandal hakem kararları olan maçlar
da vardır, tabii ki rakiplerimizin Anadolu takımları olduğu maçlarda. Son
Galatasaray maçına gelince. Uğradığımız haksızlık ve boyutu ortada. Düzen
değişmeli, ancak bu hakemin gitmesiyle olmayacak.
MHK’nin seçimle gelmesi de çözüm değil.
Onları seçecek olanlar da bellli. 
Trabzonspor
1970’lerin takımıydı. O dönemler sosyal ve ekonomik olarak nasıl bir dönemse
Trabzonspor da o şartların takımıydı. 1980’lerden
sonra Dünya farklı bir düzene geçti Trabzonspor da buna uyum sağlayamadı. Şehir
ekonomisi geriye gitti, takım da buna paralel olarak geriledi. Biz hâlâ 70’leri
arıyoruz. Trabzonspor 1995’lerden sonra taraftar kazanamamaya başladı. Çünkü
Türkiye’de ilk defa havuz sistemi diye bir yenilik uygulanmaya başladı. Dönemin yöneticisi Kenan İskender, havuzdan herkesin eşit
para almasını savundu ve Trabzonspor takdir topladı. Sonra biz üç
İstanbul kulübünün yanında yer aldık ve Anadolu nezdinde antipatik olduk.
1969’da (o zamanki adıyla) Sebat Gençlik’in Başbakanlık Kupası finalinde
yaptığı protesto çok anlamlı ve yerindeydi. Bugüne örnek olmalıydı. Biz de
2011’de çok şeyler yapabilirdik ama yapamadık.
Trabzon nüfus
açısından Türkiye’de 29. sırada, sporcu sayısında ise 15. sırada. Yani ülke
şartlarına göre zengin bir sporcu potansiyeli var. Trabzonlu sporu seviyor ve
yapmak istiyor. Futbol ise büyük bir negatif enerji doğuruyor. Farklı branşlara
yönelinmeli ve bu enerji dağıtılmalı diye düşünüyorum. Son birkaç yıldır
basketbol bu fonksiyonu icra ediyor.
ERDAL
HOŞ:
Bu
düzen değişmeyecek, çünkü sosyolojik durum bu. Esas sıkıntı, Trabzonspor’un
merkezini kaybetmiş olmasıdır. Amerikalı bir sosyoloğun 1940’larda yazdığı bir
makalede “her toplumun bir merkezi vardır ve
sanıldığının aksine merkez çevreyle kavga etmez. Merkez tam tersine çevresini
tanır ve tanıdığı çevreye göre üretimde bulunur.” der. Ürettikleri de çevreye yayılır. Trabzonspor’un
aşağı yukarı 20 senedir yaşadığı bir kriz var. Bu kriz futbolun değişimiyle
başlıyor. 
Eski merkez Faruk Özak, Atay Aktuğ gibi kurucu isimlerden oluşuyordu. O merkezin potansiyeli,
üretebildiği değerler, o günkü futbol düzeninde muvaffak olmaya yetiyordu. O zamanın Türkiye’sinin sosyo-ekonomik yapısını da
göz önüne getirin. Trabzon Lisesi 1978’de Türkiye’nin en iyi 10 lisesinden
biriydi. Trabzon Türkiye’de havaalanı olan 10 şehirden biriydi. Yine o dönem
KTÜ Türkiye’deki 10 üniversiteden biriydi. Bugün ilk 10’a sokabileceğimiz
hiçbir şey yok.
Bu
değişim futbolda da kendini gösterdi. Sonraki yıllarda televizyon futbolu
sahiplendi. Trabzonspor
ondan sonraki düzene ayak uyduracak seçkin kitlesi (merkez) üretemedi. Trabzonspor’un açığı bu merkezdir. Seçkinlik kötü bir
şey değildir. Toplumun seçkinleri üretebildiği ölçüde o toplum başarılı olur.
Trabzonspor bunun üzerine 2000’den sonra dışarıdan alıma da kapalı bir hale
geldi. Dolayısıyla kriz yaşamak zorundaydık. Bugün bunu yaşıyoruz.
Bordomavi.net bu merkezlerden biri olmaya adaydı. Olmadı. VİRA adaydı, olmadı.
Merkez dediğin adamlar polemiğe girmez. Sadece fikir üretir. İkili münakaşalara
girmez. Sahaya inmez. Sahaya inmeye niyeti olmayan seçkinlere ihtiyacı var
Trabzonspor’un. Ve ne yazık ki bu anlamda bir iki adım öne çıkan herkes üçüncü
adımda sahaya inmeye çalışıyor. 
Sahaya inince
seçkin olma özelliğinizi kaybedersiniz. Yani Trabzonspor’un akil adamları da
kayboldu. Düşünen, üreten adamlarımız yok. Mesela biri “tribünde
taraftarı birleştirmek lazım” diyorsa bu adam Trabzon’u da Trabzonspor’u da
tanımıyordur. Çünkü biz mezarlarımızı bile birleştiremeyen bir şehiriz. Trabzon
insanı iki yerde birleşir: Bir, cenaze. İki, horon. Dolayısıyla tribünleri
birleştirelim, bir olalım, bütün olalım diye bir şey yok. Kendimizi
kandırmayalım. O zaman bir kavga ahlakı oluşturmalıyız. Biz kendi aramızda
mutlaka kavga ederiz, etmemişsek de edeceğiz demektir.
Seçkinlerin
mümkün olan şeylere kafa yorması lazımdır. Önce o seçkinleri bulacağız. Önce ne
olduğumuza bir karar vereceğiz. Biz neyiz ve ne olabiliriz? Nereye varabiliriz?
Trabzonspor’dan bir Saint Pauli ya da Livorno çıkarmak isteyen arkadaşlar var.
Çıkmaz, çünkü sosyoloji ona müsait değil. 
Bunca
haksızlık karşısında ne yapacağız.? Üç tane yol var:
1-Oyundan
çekilmek. Bu olmaz.
2-Sportif
başarıyı unutalım, tamamen protest bir kimliğe bürünelim. Trabzonspor’un böyle bir takım olmasına itirazım
olmaz, ancak böyle bir sosyoloji yok, kendimizi kandırmayalım. Tam tersi,
insanlar sahada top oynayan bir takım görmek istiyorlar.
3-Mevcut
şartları ve düzenin değişmeyeceğini kabul edip, bunu kendi enerjimizi artırmak
için kullanabiliriz. Benim anladığım
kadarıyla Trabzonspor yönetiminin yaptığı tam da budur. Aslında düzenle kavga
falan etmiyorlar, bunu safları sıklaştırmak için kullanıyorlar.
Bu
düzende ne yapılabilir.? Diyelim ki bizi şampiyon yapmıyorlar. Ama bizi
Avrupa’ya yolluyorlar.
Dnipro’nun yaptığını yapamıyor muyuz? 10
milyon Euro bütçeyle Avrupa’da final oynadılar. O finale çık ve orada “ben
ülkemde uğradığım bütün haksızlıklara rağmen buradayım ve bundan büyük gurur
duyuyorum” de. Bunu
düşünemediğimiz gibi “Avrupa önemli değil, Türkiye’de
başarılı olmaya çalışalım” diyordu kulübü
yönetenler. Bu işi dışarıya taşıdığın ölçüde başarılı sayılırsınız.
Trabzonspor’un aristokrat bir seçkinciliğe ihtiyacı var. 
Trabzonspor
yeniden Trabzonlu olmayan taraftar kazanabilir mi.? Yoksa çürüyüp gideceğiz,
çünkü biz sorunlu insanlarız. Dışa kapalı yapılar çürümeye mahkûmdur.
Trabzonspor aslında şike sürecinin
kazananıdır. Fenerbahçe tam üç yıl Avrupa’ya gidememiştir.
Utanacak bir şeyimiz yoksa biz kazandık demektir. Trabzonspor’un Anadolu’dan
taraftar kazandığı en son yıl 1996’dır, çünkü o zaman bir merkezimiz vardı ve
kendimizi ifade edebiliyorduk. Hâlbuki şampiyon olamamıştık. 2011’de ise şunu
dedik, “bizim kupamızı verin” Bu şöyle anlaşıldı: “Kupamızı
verin de ne yaparsanız yapın”
Bu tavır bizi antipatik yaptı ve taraftar kazandırmadı.
OSMAN
ERUSTA:
Galatasaray
maçında yaşananlar son birkaç yıldır Trabzonspor aleyhine takınılan yanlı
tutumun bir patlamasıydı. Kulübün her
şeyden önce bir kurumsal yapıya kavuşturulması gerekiyor. Biz bunu seçimden
hemen önce yayınladığımız manifestoda ayrıntılı maddeler halinde dile getirdik.
Bir de şehrin ve taraftarın agresif bir yapısı var. Başkan’ın bu agresifliği
bir nebze de olsa dindirecek argümanları yansıtması gerekiyor. 
Maçtan hemen
sonraki konuşmasıyla, sonraki açıklamalarıyla bunu gerçekleştirdi. Ancak
kurumsal yapılarda şahısları rencide ederek ya da yok ederek bir yere
varamazsınız. O şahısların arkasında bir güç vardır, o güç o şahsı öne sürer ve
tabiri caizse onları oynatır. Bizim sorunumuz hakemi atayan iradeyledir. Fakat
biz bu mücadelemizi ciddi bir şekilde lobi aracılığıyla yapamıyoruz. Kendi
içimizde bir konsensüs elde edip dışarıya karşı mücadele edemiyoruz. Bu son
süreçteki hadiseler de bunun eseri ve ürünüdür.
Trabzonspor, TFF nezdinde
etkin bir şekilde söz sahibi değil. Bundan sonraki süreçte bu etkinliği
artırmamız gerekiyor.
Başkan’ın ilk
açıklamalarını yerinde buluyorum. Ancak sonradan bu duruşun altının
doldurulması gerekiyor. Geri adım atmak, çark etmek ya da oluruna gitmek gibi
tavırları asla kabul etmiyorum. Doğru bildiğimiz noktada haklı mücadelemizi
sonuna kadar sürdürmemiz gerekiyor.
Ortak değer
üretemiyor oluşumuz en büyük sıkıntımız. Bireysel bazda başarılarımız had
safhada. Fakat birileri üst düzeyde görevlere talip olsalar, bu görevlere
liyakatli dahi olsalar amansız bir muhalefete maruz kalıyorlar. 
Trabzonspor Başkanlığı makamına gelen kişinin o koltuğa
değer katması lazımdır, o koltuktan değer ve itibar elde etmek değil. Biz
o makama gelen kişileri azami derecede desteklemek durumundayız. Kendilerini
asla yalnız hissetmemeliler. Sadri Şener Çağlayan Adliyesi’ne gittiğinde orada
üç beş kişi vardı. Hâlbuki Fenerbahçeliler orayı hıncahınç doldurmuştu.
Galatasaray maçında yaşadığımız haksızlıklar için bizatihi arkadaşlarımızla
gittik, Çağlayan Adliyesi’ne bir dilekçe verdik. Belki çok önemli bir girişim
değildi ama haksızlığı belgeleme adına çok önemli bir adımdı. Ulusal basın
ciddi anlamda ilgi gösterdi ama Karadeniz medyasından zerre kadar ilgi
göremedik. İlgi-alakasında değiliz, bu noktada kulüp adına üretkenlik gösteren,
proje hazırlayan arkadaşların desteklenmesi gerektiğini düşünüyoruz. 
Trabzonspor’un
o çok başarılı olduğu yıllardaki yapıya kavuşması mümkün değil. Bu iş öze dönüşle olacak
bir hadise değil. Bunu kabul edelim. Sıkıntılarımız, sorunlarımız belli. Bana
göre sportif başarı olmazsa olmaz. Ancak kurumsallık ve profesyonelliği
kulüp bazında hayata geçirmemiz gerekiyor.  
Kaynak - Bülent Şirin.
Ökkeş Bölükbaşı, İstanbul – Şubat.2016 -
okkesb61@gmail.com,
http://www.medyagunebakis.com/ -okkesb@turkfreezone.com,
https://www.facebook.com/okkes.bolukbasi,-okkesb@gmail.com,
Ökkeş Bölükbaşı, İstanbul – Şubat.2016 -
okkesb61@gmail.com,
 | 
